weszła jej tesciowa, zdjeła granatowy ¿akiet i powiesiła go na

szeryfa prowadzącym śledztwo przeciw Rossowi McCallumowi. Wszyscy, z którymi przeprowadzałam rozmowy,
domek.
- Celowo? - zapytał, skręcając w jedną z dróg wyjazdowych.
- Chce jej pani cos powiedziec?
Jadąc mu na ogonie i klnąc pod nosem, znów włożyła okulary. To jakiś nonsens, mówiła sobie. Na miłość boską,
sekretu, nie chcąc, żeby ktokolwiek inny dowiedział się o jej wstydzie. Ojciec, który tak dbał o swoją reputację,
- Co sie, do cholery, stało?
- Pomyślałam, że będziesz chciał wiedzieć. - Zaczęła wycierać ladę białym ręcznikiem.
me¿czyzny, wyraznie znudzonego uroczystoscia. Samuel
- Pomyślałeś, że będę tutaj?
Paterno. Ta teoria ciagle wydawała mu sie troche niepewna, a
coś, co go intrygowało. Czy przypadkiem już gdzieś jej nie spotkał? Chyba nie. Miał dobrą pamięć do twarzy, ale
- Twojej pomocy.
wokół. Nie zauwa¿yła jednak niczego niezwykłego. W ¿adnej

sobie swój wygląd i znów posmutniała.
- Nie wiem. Montgomery wyznał, że spryskał słuchawkę jakiś żrącym
w którym nawet nie było stołu.
nie tęskni za Quincym.
Becky schowała się w garderobie.
- To znaczy, że z twojego powodu jest wielu nieszczęśliwych ludzi.
Quincy przytaknął. Jego twarz wydawała się spokojna, ale oczy coraz bardziej błyszczały.
oliwić kółka wózków. Ale coś... Cicho...
– Naprawdę? To dziwne – Quincy udawał, że myśli na głos. – Widuje się pan z
agentem. Jeśli chciałem być wobec niej lojalny, powinienem był zostać psychologiem. Ale
cechę. O złych rzeczach woleli mówić wprost. Wyrzucić z siebie i załatwić
– Nie mogę – powiedział w końcu, a jego głos brzmiał zaskakująco dojrzale, zaskakująco
wypadku, i żałując, że jest przeziębiona. Kolejne dziesięć minut spędziła na
- Elizabeth, tak się cieszę, że przyjechałaś!
- Właśnie do tego zmierzam! Moja matka nie żyje, a mnie jest smutno,